آمــد از راه بــهار ...
تــــو
دوســــت داشــــتــــنــــے تــــریــــن نــــســــخــــه اے هســــتــــے ڪــه
مــــے شــــود پــــیــــچــــیــــد!
به دســــت و پــــاے زنــــدگــــے مــــن
تــا هے قــــد بــــڪــشــــے تــــوے لــــحــــظــــه هایــــم و
حــــالــــم را خــــوب تــــر ڪــنــــی.
بــوے مــطــبــوع گــل و
مــنــظــرهاے رو بــه بــهار
پــنــجــره پــشــتــِ خــودش
یــڪ مــن وتــو ڪــم دارد...
- بــودنــتــ
عــطــر بــهار نــارنــج مــے دهد
و بــهار نــارنــج ،
بــهتــرین دیــازپــامــِ دنــیــاســت...
بــودنت دیــازپــام اســت
آرامــش مــے دهد..
هفــت ســیــن
گــوشــه اے از دل مــن اســت
ڪــه مــثــل ســیــر و ســرڪــه بــرایــتــان مــیــجــوشــد ...
خــوشــبــخــتــے نــگــاه خــداونــد اســت ؛
دعــا مــیــڪــنــم خــدا هرگــز چــشــم از شــمــا بــرنــدارد ...
تو بهاری ؟
نه
بهاران از توست ...
از تو میگیرد وام
هر بهار اینهمه زیبایی را ...
خــدایــا بــه ذات خــداونــدے ات
بــه اوصــاف بــے مــثــل و مــانــنــدے ات
ڪــه چــشــمــم بــه روے ســعــادت مــبــنــد ..