کوچه اردیبهشت

خيالت
نشسته روى تك تكِ دانه هاى تسبيحم
اجابت شو
همين يك شب
قول ميدهم "قَدرَ"ت را بدانم

صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید ...

کوچه اردیبشهت را بگذری
شکوفه ها را
دانه به دانه به پایت می ریزم
من بادم
در موهایت می پیچم
بارانِ بهار نارنجم
بسویت می تازم

دفتر خیال را می بندم
و با مُشتی واژه ی عاشقانه میبوسمت♡